Wanneer liet muziek voor het eerst een diepe indruk op je na?
Caspar: De eerste keer dat ik muziek echt voelde binnenkomen was op Rock Werchter 2008. Ik was toen acht jaar, en dat was tijdens het concert van Sigur Rós. Toen voelde ik voor het eerst die kracht, ook fysiek. Dat gevoel is mij sindsdien heel hard bijgebleven. Daar is volgens mij de muziekmicrobe in mij gekropen, hoewel het nog even heeft geduurd voor ik zelf begon muziek te maken — dat was rond m’n veertiende.
Gaëtan: Bij mijn eerste keer was ik ook veertien jaar. Dat is bij mij wel wat langer geleden. Er was een scoutsfeest en ik stond te kijken naar een optreden van het scoutsbandje. Ik werd echt gehypnotiseerd door de drummer. Ik was de hele tijd naar hem aan het kijken. Na het optreden ben ik naar hem gegaan en heb ik gevraagd of ik eens mocht spelen. Ik kon onmiddellijk zoiets heel basic. Twee weken later heb ik dan mijn eerste drumstel gekocht, maar dat waren alleen de ketels. Ik had dus nog geen cimbalen of stokken, en ik herinner me dat ik met kleurpotloden de eerste klopjes heb gedaan op de drums.
"Ik kan echt geïnspireerd raken door veel kunst, boeken, en natuur. Gewoon, dingen die mij raken, kunnen me aanzetten om zelf ook dingen te maken."
Gaëtan: Ik denk dat mijn eerste optreden in een jeugdhuis in Vossem was. Toen had ik echt een drumsolo, dus dat was voor mij ook wel spannend. Vrienden en familie stonden in de zaal; allee, in de ruimte, want zo groot was het niet. Mijn moment kwam, ik begon keihard te spelen met roffels, en ineens vloog mijn stok uit mijn hand. Maar als beginnende drummer heb je niet door dat je extra stokken nodig hebt. Midden in mijn solo vloog mijn stok in het publiek en kon ik niet verder spelen. Dus ik moest toen rechtstaan, mijn stok gaan halen op de grond, teruggaan, en mijn solo verder spelen. Dat was mijn eerste optreden.
Caspar: Bij mij is dat ook vrij snel gekomen. Dat was ook in een jeugdhuis, trouwens, in Zonhoven. Er was niemand, dus het was eigenlijk enkel voor degenen die het jeugdhuis uitbaatten, mijn mama, en mijn broer. Het was de eerste keer dat ik mijn muziek heb laten horen aan mijn familie, want daarvoor durfde ik dat eigenlijk niet te doen. Ze wisten dat ik met iets bezig was op mijn kamer, maar hoe het dan net klonk, was voor hen een mysterie — misschien maar goed ook. Het eerste nummer dat ik had gemaakt, was superslecht als ik er nu op terugkijk. Het was echt niet om aan te horen. Maar ik wist wel meteen ... Ik voelde heel duidelijk dat dit was wat ik moest doen. Ik denk dat dat bij jou ook was, dat gevoel. Het moment dat je iets hebt gemaakt, is het van jou. Dat is wel een speciaal gevoel, zeker als het de eerste keer is.
Gaëtan: Ik denk dat we een andere weg hebben afgelegd. Jij hebt een gitaar vastgepakt en je bent beginnen muziek maken. Ik heb een drum gekregen en ik ben muziek beginnen spelen. Als drummer was ik wel heel actief in groepen. Ik had een actieve rol en ik was onmiddellijk bezig met arrangementen. Ik zei tegen de bassist: 'Probeer dat eens'. Maar echt nummers schrijven is pas veel later gekomen.
Gaëtan: Ik zei het laatst nog tegen Caspar. Ik heb twee à drie jaar geleden pas het gevoel gehad dat ik op het podium kwam en dat alles oké was. Of het nu slecht is, goed gaat, moeilijk is, of er technische problemen zijn: ik ben oké. Dat heeft bij mij heel lang geduurd.
Caspar: Daar ben ik nog niet, maar ik vind het wel bewonderenswaardig dat je dat kan.
Gaëtan: Het heeft lang geduurd.
Caspar: Ja, dat snap ik. Maar toch vind ik het knap dat je het kan.
Gaëtan: Nu, dat proces op zich is ook wel heel waardevol. Ik vind het niet erg dat dat gebeurd is. Maar ik ben wel mezelf tegengekomen en ik heb diep in mezelf moeten graven om te weten te komen hoe ik het wilde aanpakken en om op zoek te gaan naar een identiteit.
"Dat iemand zegt dat een lied voor hen belangrijk is of iets met hen heeft gedaan: da’s wel heel sterk."
Caspar: Ik kan echt geïnspireerd raken door veel kunst, boeken, en natuur. Gewoon, dingen die mij raken, kunnen me aanzetten om zelf ook dingen te maken.
Gaëtan: In het algemeen komt kunst toevallig langs bij mij. Maar ik kan daar effectief ook diep door geraakt worden. Ik denk dat jij meer actief naar kunst op zoek gaat om je te voeden.
Caspar: Ja, dat klopt wel.
Gaëtan: Ik denk dat dat misschien een verschil is. Muziek is voor mij eerder een katalysator die iets aanzet. Als ik naar een goed optreden kijk, wil ik zo snel mogelijk naar huis om zelf te spelen, om zelf dingen te maken. Niet zozeer om die na te maken, maar dat wakkert een ongelofelijke kracht aan.
Caspar: Ja, da’s waar.
Gaëtan: En andere dingen dan muziek, dat zijn de zaken die dan meer het inspirerende zijn, die dan in je werk terechtkomen.
Inspireren of geïnspireerd worden?
Caspar: Ik denk dat geïnspireerd worden je een soort van houvast geeft. Dat doet het bij mij toch. En mensen proberen te inspireren — al is dat door iets vrij kleins zoals een lied, als je ze kunt raken — is voor mij een beetje de zin van mijn leven. Geïnspireerd worden door iemand anders heeft me geleerd dat dat voor mij zo is.
Gaëtan: Voor mij is dat een beetje anders. Ik maak geen muziek om mensen te inspireren. Ik maak muziek omdat ik dat moet doen, om antwoorden te vinden voor mezelf. Het is gewoon sterker dan mezelf. Geïnspireerd worden is iets supermagisch, dat is een katalysator voor heel veel. Je hebt met je werk de kracht om dat aan iemand anders te geven. En dat is gewoon keischoon. Dat gaat echt niet uit van arrogantie of zo. Het is niet: 'Ik kan dat doen en ik ga dat doen.' Nee, dat blijkt ook als je iets maakt. Iemand anders kan daar zo mooi of intens op reageren, op een manier waarmee je zelfs nooit rekening had gehouden. Maar het feit dat dat kan — en daarmee kom ik misschien wel op jouw weg — dat is een van de mooiste dingen. Dat iemand zegt dat een lied voor hen belangrijk is of iets met hen heeft gedaan: da’s wel heel sterk.
Caspar: Ja, absoluut.
"Iemand vertelde me eens dat hij geïnspireerd werd door mijn muziek. In de zoektocht naar zijn eigen creativiteit vond hij mijn muziek heel belangrijk. Dat vond ik heel speciaal."
Caspar: Die persoon kwam naar mij toe en kende al veel van mijn muziek, wat ik al heel speciaal vond. Hij zei dat hij zelf ook muziek maakte en dat hij geïnspireerd werd door mijn muziek. In de zoektocht naar zijn eigen creativiteit vond hij mijn muziek heel belangrijk. Dat vond ik heel speciaal.
Gaëtan: Een van de mooiste dingen die ik gehoord heb na een optreden was toen iemand naar mij kwam en zei dat hij best heftig geweend had, maar net een troost en een zalving vond in de muziek. De beleving van dat optreden gaf dus voor die persoon heel veel veiligheid en erkenning.
Gaëtan: Blijf zo authentiek mogelijk en zo dicht mogelijk bij jezelf. Laat dat het belangrijkste zijn in je keuzes en in de dingen die je doet. Maar jouw verhaal gaat helemaal anders zijn dan het mijne. Om jou goede raad te geven, zou ik eerst moeten weten waarmee je bezig bent of wat er op je pad komt. Niet elk antwoord is toepasbaar op elke situatie. Caspar is heel hard zichzelf en hij maakt heel duidelijke keuzes. Dat gewoon blijven doen, dat is zo belangrijk.
Baloise on Stage biedt, in samenwerking met Ha Concerts, opkomend talent in de muziekwereld met een passie, een droom en doorzettingsvermogen mogelijkheden om een volgende stap te zetten.